Romo, sak meniko kulo mirsani gumebyaring lintang ing tawang. Punopo Romo sami-sami mirsani? Bayu ingkang sumilir, ngasta roso kangen kagem Romo. Kolo meniko kulo kalih Romo ugi tebih babakan, nanging kulo yakin panjenengan nggih sami-sami mirsani lintang ning tawang. Mugi-mugi saged ngobati kangen ning ati.
Romo, punopo panjenengan tasih minget sekolo kulo taksih alit? Sekolo enjing, kulo dibopong. Mlampah-mlampah, mirsani wit-witan ingkang tasih ijo royo-royo, tawang ingkang biru katerpan sumebyaring cahyo srengenge, lan mirengaken cericitan manuk kang miber sliweran. Tiyang-tiyang tasih ngugemi lan njogo lajengipun kahanan.
Nanging, sedoyo niku sekolo kulo tasih alit. Sumiring ambal warsa, sedantenipun soyo bedo. Wit-witan katon kusem lan sumawur awu, langit katon abang mbranang amergi geni sing sumurup saking pabrik minyak, howonipun nggih soyo panas, lemah-lemah ugi soyo garing kemrontang. Kulo kangen, tepang kados jaman alit rumiyin. Nanging, setunggal ingkang mboten berubah saking sedoyonipun. Yaiku rumoso paite kopi ingang diunjuk kaliyan Romo.
Romo, monggo sesarengan ngunjuk kopi, kalih mirsani lintang ning tawang. Sumugo saged nentremake ati ingkang tansah sungkowo mirsani kahanan ingkang soyo owah.
Sungkem kulo kagem Biyung…
Terjemahan :
Bapak, saat ini aku sedang melihat bintang yang bersinar di langit. Apa kau juga melakukan hal yang sama? Semilir angin, membawa kerinduan untukmu. Saat ini kita sedang saling berjauhan, tapi aku yakin kita sedang melakukan hal yang sama. Memandang bintang di langit. Semoga semua itu mampu mengobati kerinduan di hati.
Bapak, masih ingatkah kau waktu aku masih kecil? sewaktu pagi, kau menggendongku. Mengajakku berkeliling, melihat pepohonan hijau, langit biru yang cerah dibias sinar mentari, serta mendengar kicau burung yang berterbangan. Orang-orang masih begitu ikhlas menjaga lingkungan di sekitarnya.
Tapi itu dulu, saat aku masih kecil. Seiring dengan bertambahnya usia, semua juga berubah. Pepohonan mulai kusam dan berdebu, langit berwarna merah akibat kobaran api dari sebuah perusahaan minyak, udara semakin panas, tanah-tanah menjadi semakin gersang. Aku merindukan masa kecilku dulu. Namun, ada hal yang tak berubah dari semua itu. Yaitu sebuah rasa pahit dari kopi yang kau minum.
Bapak mari kita minum kopi kita masing-masing, sambil memandang bintang di langit yang sama. Semoga bisa menenangkan hati kita yang sedih melihat alam semakin rusak.
Salam hormat dariku untuk Ibu…
– – – – –
“Postingan ini diikutsertakan di Aku Cinta Bahasa Daerah Giveaway“
Mar 21, 2013 @ 10:07:21
Sebuah kenangan manis bersama bapak disaat minum kopi sambil melihat bintang di langit. Sebuah kenangan yang tidak bisa dilupakan seumur hidup 🙂
Niche blog